" အလုပ္ထဲမွခံစားခ်က္မ်ား "

အလုပ္ထဲမွာေပ်ာ္ဖို႕ဆိုတာ ကိုယ္လုပ္ေနတဲ့အလုပ္ မွာစိတ္ပါ၀င္စားမႈ ရွိဖို႕အဓိကပါပဲ။ စိတ္၀င္စားမႈရွိမွ ေလ့လာအားေကာင္းလာမယ္။ မ်ားမ်ားအေတြ႕အၾကံဳ ရလာေလေလ Smart က်လာေလေပါ့။ အလုပ္ထဲမွာလည္း ဖိအားမ်ားတာနဲ႕၊ နည္းတာမတူၾကဘူးေလ။ ဖိအားဆိုတာကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးရွိတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က လစာမ်ားရင္ ၿပီးတာပဲ လုပ္လိုက္မယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕လည္း ေက်နပ္ရံုလစာနဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳအတြက္ ေၿခကုတ္တတ္ၾကၿပန္ေရာ။ ကိုယ့္အတြက္ တြက္ေၿခကိုက္တဲ့ ဖိအားမ်ိဳးဆို ေသသြားစမ္းပါေစ ဆုိတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေတြလည္း ရွိႏိုင္ေသးတာပဲေလ။ အေတြ႕အၾကံဳနဲ႕ ဒြန္တြဲေနတဲ့ ပညာနဲ႕၀င္ေငြကေတာ့ ကိုယ္သတ္မွတ္တဲ့ အေပၚမူတည္ၿပီး ေက်နပ္မႈ၊မေက်နပ္မႈ ဆိုတာၿဖစ္လာႏိုင္တယ္။ လူဆိုတာကလည္း အမ်ိဳးအမ်ိဳး၊အေထြေထြ ရွိၾကေတာ့ ကိုယ့္ခံယူခ်က္ေပၚပဲမူတည္ၿပီး ခံစားမႈ ကြဲၿပားၾကမွာပါ။

စာေရးသူအေနနဲ႕ဆို အသက္အရြယ္ေပၚမူတည္ လိမ့္မယ္။ အသက္ငယ္တုန္းမွာ ကိုယ္နဲ႕သက္ဆိုင္တဲ့ Professional လက္မွတ္ေတြနဲ႕အတူ အေတြ႕အၾကံဳမ်ားမ်ား ရွာမယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ ကိုယ္နဲ႕တန္သေလာက္ေတာ့ ၀င္ေငြရႏိုင္ပါတယ္။ "တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ့္၀မ္းစာက ေငြေၾကးထက္ ပညာနဲ႕ အေတြ႕အၾကံဳက ပိုအေရးၾကီးတယ္ဆိုတာ အသက္ၾကီးမွသိလာ ၾကတာပါ။ " ၿပည့္၀တဲ့အရည္အခ်င္း ေတြကို ေထြးပိုက္ထားႏိုင္ၿပီဆို ကိုယ္ရပ္တည္ေနတဲ့ အလုပ္မွာ မ်က္ႏွာမငယ္ရေတာ့ ဘူးေပါ့။ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာ လူေတြေလးစားတဲ့ သူၿဖစ္လာမွာ က်ိန္းေသပါ။

စာေရးသူငယ္ငယ္က အလုပ္ထဲမွာ Smart က်တယ္ဆိုတာ အ၀တ္အစား သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္တတ္တာလို႕ေတြး မိခဲ့တယ္။ တစ္ကယ္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ထိ အပ်ံစား၀တ္ထားလည္း အရည္အခ်င္း မရွိတဲ့သူဟာ မ်က္ႏွာငယ္ရတတ္ ပါတယ္။ ကိုယ့္မွာခိုင္လံုတဲ့ အေတြ႕အၾကံဳမ်ိဳး မရွိထားဘူးဆိုရင္ အေရးတစ္ခုခု ၾကံဳလာတိုင္း ေၿခမကိုင္မိ၊ လက္မကိုင္မိ ၿဖစ္ေနတတ္တယ္။ "ေလးစားေလာက္တဲ့ ပညာႏွလံုးသားနဲ႕ ရင့္က်က္တဲ့အေတြ႕အၾကံဳ ကိုယ့္မွာရွိေနခဲ့ရင္ သူမ်ားေတြ "ဟင္" ခနဲ "ဟာ" ခနဲၿဖစ္ေစတဲ့အထိ တည္ၿငိမ္မႈ အၿပည့္နဲ႕ ေၿဖရွင္းၿပႏိုင္မွာပါ။ "

အလုပ္တစ္ခုအတြက္ ေဆြးေႏြးဖို႕ အစည္းအေ၀းတစ္ခု သြားရေတာ့မယ္ဆိုပါစို႕။ ကိုယ္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ထားတဲ့ အရာဆိုရင္ ေဆြးေႏြးဖို႕၀န္ေလး မေနတတ္ပါဘူး။ တတ္ေယာင္ကန္းနဲ႕ သြားေတာ့မယ္ဆိုလို႕ကေတာ့ ရင္ေတြခုန္၊ ဒူးေတြတုန္ၿပီး ဘုရားစာလည္း ေၿပးသတိရ မိေတာ့တာပါပဲ။ လက္ေတြ႕အခ်ိန္မွာ မိမိသာလွ်င္ကိုးကြယ္ရာ ၿဖစ္ပါတယ္။

စာေရးသူ ကိုယ္ေတြ႕ေလးတစ္ခုသတိရမိတယ္။ အစည္းအေ၀းတစ္ခုမွာေပါ့။ အလုပ္၀င္စအခ်ိန္၊ ဘာကိုမွလည္း မယ္မယ္ရရ မသိ။ သူမ်ားေတြနဲ႕ အေၿခအတင္ေဆြးေႏြးဖို႕ မဆိုထားႏွင့္။ ကိုယ္တိုင္ေတာင္ ခေရေစ့တြင္းက် သိဖို႕ဘာသာၿပန္ေနတုန္းအခ်ိန္ပါ။ လူပံုအလည္ ဘာမွမေၿပာႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဒိုးဒူေပါင္ဖက္ ေဆြးေႏြးဖို႕မေၿပာႏွင့္၊ သူမ်ားရဲ႕ေမးခြန္းေတြကိုေတာင္ လိမ့္ပတ္လည္ေအာင္ မေၿဖႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ တစ္ကယ္ဆို သူတို႕ကကိုယ့္နဲ႕ရြယ္ တူသာသာ ရယ္ပါ။ အဲဒီေန႕က အစည္းအေ၀းသြားဖို႕ သန္႕သန္႕ၿပန္႕ၿပန္႕ ၿဖစ္ေအာင္ဆိုၿပီး အက်ၤ ီအသစ္ေတာင္ ၀တ္သြားေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ အရည္အခ်င္းဆိုတာ မရွိတဲ့ စာေရးသူ မ်က္ႏွာက ညိဳးငယ္ေနတဲ့ ဇီးရြက္ထက္ကို တုန္လႈပ္မႈေတြ ထင္ဟပ္ေနခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ မ်ားစြာ၀မ္းနည္းခဲ့ရတဲ့ သာဓကတစ္ခုပါ။ ဒါေၾကာင့္ အလုပ္ထဲမွာ ကၽြမ္းက်င္မႈမရွိခဲ့ရင္ ဘယ္လိုမွေနရတာ မေပ်ာ္ႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ္က လုပ္ႏိုင္၊ကိုင္ႏိုင္လာၿပီဆို

ရင္ အလုပ္ထဲမွာ ေပ်ာ္လာေတာ့တာပါပဲ။ "ကိုယ္မကၽြမ္းက်င္ေသးရင္ တစ္နာရီစာအလုပ္ဟာ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ကူးသြားတတ္ပါတယ္။ "စိတ္ကိုလည္း ရႈပ္ေထြးေစၿပီးေတာ့ အလုပ္မွာလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္မေနႏိုင္ပါဘူး။

အရာရာကို ၾကိဳးစားရမွာက မိမိတာ၀န္၊ ပါရမီပါတာကေတာ့ ကံတရားနဲ႕ ဆိုင္ပါတယ္။ မိမိမွာပါတဲ့ ပါရမီေပၚရည္သန္ၿပီး ၾကိဳးစားၾကရမွာကေတာ့ လူတိုင္းရဲ႕တာ၀န္ပါ။ တစ္ခုခုကို မေသခ်ာ၊ မေရရာဘူးဆို တတ္ေယာင္ကန္းမလုပ္ပါနဲ႕။ စာအုပ္ထဲမွာရွာပါ။ အေတြ႕အၾကံဳရွိၿပီး မိမိထက္ တတ္ကၽြမ္းတဲ့သူကို ခ်ဥ္းကပ္ပါ။ "ေလာကမွာဆရာလုပ္ခ်င္တဲ့သူပဲ ေပါတာပါ။ ဆရာအစစ္ဆိုတာ ရွားပါတယ္။ "အေရးၾကီးဆံုးက ကိုယ္တစ္ကယ္ မသိေသးတာကို သူမ်ားကိုမေ၀မွ်ပါနဲ႕။ အမွားၾကီးမွားတတ္ပါတယ္။ အလုပ္ထဲမွာလည္း မည္သူမည္၀ါက တတ္ကၽြမ္းတယ္ဆိုတာ သံုးသပ္လို႕ရပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကပညာတတ္ဆိုတဲ့လက္မွတ္ မရွိေပမယ့္ အေတြ႕အၾကံဳဆိုတဲ့ မာနရွိၾကတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ပုဂၢိဳလ္မ်ား ၾကၿပန္ေတာ့ ပညာတတ္လက္မွတ္ ရွိတာကို ေဗြယူတတ္ၾကၿပန္ေရာ။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးက လူေတြပဲမလား။ ေအာက္က်ိဳ႕သင့္က်ိဳ႕၊ ေခ်ာ့သင့္ေခ်ာ့၊ ေၿမွာက္တန္ေၿမွာက္ေပါ့။ သူတို႕အၾကိဳက္ေလးလိုက္ၿပီး ကိုယ္သိခ်င္တဲ့ အေၿဖကို သိေအာင္လုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ ကိုယ္ဟာလူေတာ္ပဲေပါ့။ တစ္ခုေတာ့ရွိတာေပါ့ေလ။ ကဲငါေတာ့ အားလံုးကိုသိသြားၿပီ ဒင္းတို႕ေတြကတစ္ခုစီပဲသိၾကတာ လို႕ေတာ့သေဘာမထား ၾကစတမ္းေပါ့။

ဘယ္ေနရာမွာ ဘာအလုပ္ပဲလုပ္လုပ္ မိမိစိတ္ခ်မ္းသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈသည္သာ အဓိကပါ။ "အလုပ္ထဲမွာ ဘာမွမဟုတ္ပဲ မာနေတြ၊ အာဃာသတရား ေတြကိုဠီကာခ်ဲ႕ေနရင္ေတာ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ညွင္းဆဲေနသလိုသာ ၿဖစ္ေနမွာပါ။" စိတ္ကိုလည္း ပင္ပန္းဆင္းရဲေစပါတယ္။ ပုထုစဥ္ေတြအားလံုး ဘယ္သူမွအတိုင္းထက္အလြန္ေတာ့ ခႏီ ၱပါရမီမထား ႏိုင္ၾကပါဘူး။ အထူးအၿဖင့္ အလုပ္ထဲဆို ပိုဆိုးေတာ့တာေပါ့။

စာေရးသူကိုယ္တိုင္ လည္းဘာမွမဟုတ္ေသးတဲ့ သူတစ္ေယာက္မို႕ ေန႕စဥ္နိစၥဒူ၀ ေတြ႕ၾကံဳေနရဆဲပါပဲ။
" မင္းကဘာေကာင္မို႕ ဒါေတြလာေရးေနတာလဲ " ဆိုရင္ဘာေကာင္မွ မဟုတ္ပါဘူးလို႕။ ဘ၀မွာၿဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ ရက္စြဲေတြကို ခံစားၿပီး စာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ရင္ဖြင့္တာက လြဲလို႕ မည္သို႕မွမရည္ရြယ္ပါ။ ကူးခ်ထားၿခင္းလည္း မဟုတ္သလို၊ ဘာသာၿပန္ထားၿခင္းလည္း မဟုတ္ပဲ ေရးတတ္သလို စာစီထားၿခင္းပါလို႕။

အလုပ္ထဲမွာေပ်ာ္ရႊင္ၾကပါေစ။


ဖန္ေန၀န္း

"Gtalk-antivirus"

Collin Joe အလုပ္ခ်ိန္တြင္ Gtalk-Chat ေနရာ မန္ေနဂ်ာမွ ရုတ္တရက္ ၿမင္သြားေလသည္။
ၿမန္မာလူမ်ိဳးႏွင့္ Gtalk သည္ရင္းႏွီးေသာ္ၿငား သူတို႕လူမ်ိဳးႏွင့္ကား စိမ္းလွသည္။

Manager: Joe!! What’s that?

Collin Joe: Aww, This' one kind of antivirus software, sir. It come out again and again from the pc corner.

Manager: Is’t?

Collin Joe: Yes, of course, sir.

အေရးထဲ အရမ္းကိုုရုတ္တရက္ သိခ်င္ေနေတာ့သည္။ သူမ်က္စိ တစ္ခ်က္ခတ္လိုက္တာနဲ႕ Sign out ကိုတန္းကနဲ လုပ္ဖို႕တာဆူေနတုန္း..

“ so free? Gd lar u…:P “ ငနဲကအေရးထဲ။

“ hey, why U dun want to reply ? “ အေရးထဲသူက စိတ္တိုေနၿပန္ၿပီ။

“ သူက ဘယ္ကလည္း မေၿဖဘူးေနာ္ “ ဒီအလန္းဇယားက တစ္ေမွာက္ေနာ္။

အေရးထဲ တစ္ၿပိဳင္နက္ တံုခနဲတက္လာလိုက္ၾကတာ ဆရာသမားကလည္း ဘာမ်ားလဲေပါ့။ ဘယ္လို antivirus software ကမ်ားေကာင္းသလဲ သူကခုရက္ပိုင္း ေလ့လာေနတာတဲ့ေလ။ ေသတာပဲ။ Mouse ကို R-clip, close လုပ္တာ ဒီတစ္ခါအၿမန္ဆံုးပဲ။ သူကိုယ္တိုင္ Mouse လာကိုင္ေတာ့ ၾကံမိၾကံရာ ၾကံလိုက္ေတာ့မွပဲ စိတ္ေအးရေတာ့တယ္။

ကဲဒါနဲ႕ပဲ ခင္ဗ်ားၾကီးကို ပညာၿပၿပီး Kaspersky ကဘယ္လို၊ Norton ကစက္ေလးေၾကာင္း၊ ကိုယ္ပိုင္ PC ေတြဆို AVG ေတြကို အင္တာနက္ ကေနဘယ္လို၊ ဘယ္ခ်မ္းသာေပါ့။ အိုသိသမွ်၊ မွတ္သမွ်ေတြကို ဒီတစ္ခါပဲ English လိုေၿပာတာ ဒက္ကနဲ၊ လက္ခနဲ အရွိဆံုးပဲ။ (ေအာ္ငါ့ Speaking Skill ကအေရးၾကံဳမွ ဇြတ္ေကာင္းတတ္တာကိုး လို႕ေတြးမိလိုက္ေသး :P )

“ တီတီတီ…ေဂၚေဂၚေဂၚ…”

ေက်းဇူးရွင္ေလး။ သူ႕ခါးၾကားကအသံေပၚ လာေတာ့မွပဲ ထြက္သြားေလေတာ့တယ္။

“ဟူး…” ေမာပါ့။

ေၿခမနဲ႕ေၿခညိဳးၾကားက အင္တာနက္ ၀ါယာကို ၿပန္တပ္ဦးမွ…။

ကဲ ကိုယ့္ေဘာ္ဒါတို႕လည္း Gtalk antivirus ကိုၾကည့္သံုးၾကေနာ့္……:P……။



ဖန္ေန၀န္း