" ပုထုဇဥ္ "

ေၿသာ္ပုထုဇဥ္
မၿမင္မ်က္ကန္း သံသရာ အဆင္းလမ္းမွာ
စမ္းတ၀ါး၀ါး ေလွ်ာက္သြားေနလိုက္တာ
ေရွ႕မွာ ဘ၀ေခ်ာက္က
မတ္ေစာက္ေစာက္ ရွိေသာ္လည္း၊
သူကမွ မၿမင္ေတာ့
ေၿခေခ်ာ္ၿပီး ေခ်ာက္က်တာ
လဲမွ နာ
နာမွ သိ
မခ်ိ မဆံ့ ထိတ္ထိတ္လန္႕လန္႕ႏွင့္
လူးလြန္႕ထူထ ဖုန္ခါခ်ၿပီး
ေရွ႕မွာ ၿမင္ရ
မႈန္ပ်ပ် အဆင္းလမ္းကို
အတက္လမ္း ထင္၍
မွန္းဆ ေလွ်ာက္ၿပန္ေတာ့
ေနာက္ဘ၀ တစ္ခါ
ေခ်ာက္က် ရၿပန္တာေပါ့။
ကံလမ္းေပၚမွာ ပုထုဇဥ္ သူ႕ခမ်ာ
ဘ၀ေပါင္းမ်ားစြာ ေလွ်ာက္ခဲ့ၿပီးပါလ်က္
အတက္လမ္းေပၚ သူမေရာက္
ေခ်ာက္ၿပီးရင္း ေခ်ာက္က်ကာသာ
ကာလမ်ားစြာ ၾကာခဲ့ပါၿပီေလ။

ဆရာဆန္းလြင္၏ " ဥာဏ္လမ္းေပၚေလွ်ာက္လူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း " စာအုပ္မွ ကူးယူေဖာ္ၿပပါသည္။