“ မအိုေသးပါဘူး အေဖရယ္…”

“ အေဖက အသက္ၾကီးၿပီ ဘာမွမလိုဘူး..ဘာမွမပို႕နဲ႕ “ ဖုန္းဆက္တိုင္း ေၿပာတယ္။

က်ေနာ္ လူပ်ိဳေပါက္ အရြယ္ကတည္းက အေဖက က်ေနာ္တို႕ ညီအစ္ကို ႏွစ္ေယာက္မ၀တ္ေတာ့ တဲ့အ၀တ္မ်ားကို သာ၀တ္ေလ့ရွိတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အကၤ်ီေတြက အေဖ့အသက္အရြယ္ႏွင့္ မလိုက္မဖက္ ၿဖစ္ေနေတာ့ “ ေတာ္ကလည္း ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသြားမွာကို ဘာေတြ၀တ္ေနတာလဲ..” ဆိုၿပီးအေမက သတိေပးရတယ္။ အိမ္မွာ အေဖ့ေဘာ္ဒါေတြ လာလည္ရင္ အေဖ့ကို တယ္ေခါတ္မွီသကိုးလို႕ ေနာက္ေၿပာင္ေနၿမဲ။ ေအးေအးေနၿပီး စိုက္ပ်ိဳးေရး၀ါသနာပါတဲ့ အေဖက သားသမီးေတြကို ၾကေတာ့ ေခတ္မွီပညာတတ္ၾကီးေတြ ၿဖစ္ေစခ်င္တယ္။ အရြယ္ေရာက္ကတည္းက ကိုယ္တိုင္ထိန္းေက်ာင္းႏိုင္ေအာင္ ေၿပာၿပေနၾက။ အေဖက ရိုးေအးတယ္ဆိုေပမယ့္ သားသမီးနဲ႕ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေနေလ့ရွိတယ္။

သားႏွစ္ေယာက္နဲ႕ သမီးအငယ္ဆံုးကို သူငယ္ခ်င္းလို ေနေပးတတ္တယ္။ က်ေနာ္က အေမတူမို႕ အေဖ့ထက္အရပ္ပို ရွည္တယ္။ အေဖကအရြယ္တင္ေတာ့ ညီအစ္ကိုေတြလိုပဲလို႕ သူမ်ားေတြက ေၿပာၾကတယ္။ က်ေနာ္တို႕ညီအစ္ကိုက ေလးႏွစ္ကြာေပမယ့္ အရြယ္တူပဲ။ သားအဖသံုးေယာက္ ခရီးထြက္ၾကရင္ ဆင္တူ၀တ္ သြားၾကတယ္။ လွ်ာထိုးဦးထုတ္ေဆာင္း ၿပီးေနကာမ်က္မွန္နဲ႕ အေဖ့စတိုင္ ကတစ္ခါတစ္ရံ က်ေနာ္တို႕ထက္ ပိုလန္းေနတတ္တယ္။ အေမကနယ္မွာ အေနမ်ားေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက မေတြ႕ဘူးၾကဘူး။ က်ေနာ္တို႕နဲ႕လာေနရင္ သူငယ္ခ်င္းမိန္းကေလးေတြက ေခါင္ထိအကုန္စားေနာ္ ဆိုၿပီးကြယ္ရာမွာ ေနာက္ေနၾက။ အခ်စ္ေရး အခ်စ္ရာကအစ၊ ေယာကၤ်ားေလးေတြရဲ႕ က်န္းမာေရးအဆံုး အေဖကအစ္ကို တစ္ေယာက္လို၊ သူငယ္ခ်င္းအရင္းလို ေၿပာၿပတတ္ေသးတယ္။ အရြယ္ေရာက္ကတည္းက သားသမီးေတြကို နယ္မွာမၾကီးၿပင္းပဲ ၿမိဳ႕ၾကီးၿပၾကီးမွာ ေနခ်င္ေအာင္ သြယ္သြယ္၀ိုက္၀ိုက္ေလး ေၿပာၿပတတ္တယ္။ လူၾကီးတစ္ေယာက္လို ဆံုးမစကားေတြကို မေၿပာပဲ၊ ရိုးရိုးရွင္းရွင္းေလးနဲ႕ နား၀င္လြယ္ေအာင္ အၿမဲေၿပာတတ္တယ္။ အေဖ့ကို ငယ္ငယ္က သာေၾကာက္တာ။ အရြယ္ေရာက္လာကတည္းက လံုး၀မေၾကာက္ေတာ့ဘူး။ ပိုပိုၿပီးခ်စ္တတ္ လာခဲ့တယ္။
သားသမီးသံုးေယာက္ရွိတာ တစ္ေယာက္မွ အနားမွာ မရွိတာကို သူဂုဏ္ယူေနတတ္တယ္။
ေၿပာရရင္ အေဖကဆယ္တန္းပညာထိပဲ ဆည္းပူးခဲ့ရတာပါ။ အေဖ့ဘ၀ၾကမ္းတမ္းလြန္းလို႕ သားသမီးေတြကို ဘယ္ေတာ့မွ “ အေဖငယ္ငယ္ကေလ… “ ဆိုတဲ့စကား ကိုအစမခ်ီခဲ့ဘူး။ က်ေနာ္တို႕က နယ္ၿမိဳ႕ေလးမွာ ၾကီးၿပင္းလာၾကေပမယ့္ အေဖက ရြာတစ္ရြာကပါ။ အေမေၿပာၿပလို႕သိရတာ။ အေဖ့ကို ရြာသားမွန္းေတာင္ ငယ္ငယ္ကတစ္ကယ္ မသိခဲ့ဘူး။ ရြာနာမည္ၾကားဖူးတာကလြဲလို႕ ဘယ္ေနရာ၊ ေဒသဆိုတာ ခုထိက်ေနာ္ မသိေသးဘူး။ က်ေနာ္တို႕ မမွီလိုက္တဲ့ အေဖ့ရဲ႕ မိဘေတြကလည္း အဲဒီ ရြာဇာတိတဲ့။ သားသမီးလိုခ်င္လြန္းလို႕ နည္းလမ္းမ်ိဳးစံု ၾကိဳးစားၿပီး အေဖ့ကို ေမြးခဲ့ရတယ္တဲ့။ သူတို႕ ရြာဓေလ့အတိုင္း နတ္မ်ိဳးစံုလည္း ပူေဇာ္ပသ ခဲ့ရတယ္လို႕ အေမကေၿပာၿပဖူးတယ္။


သူတို႕ေတြက ဗမာလူမ်ိဳးလည္းမဟုတ္ၾကဘူး။ ေခါင္းေပါင္းအမည္းၾကီးေတြ ေပါင္းတဲ့ရွမ္းနီဆိုတဲ့ အမ်ိဳးအစားလို႕ေတာ့ ေၿပာတာပဲ။ အဘိုးနဲ႕အဘြားက ရွမ္းစကားပဲ ေၿပာၾကၿပီး ဗမာလိုနဲနဲပါးပါး ပဲေၿပာတတ္တယ္တဲ့။ အေဖတို႕ ရြာမွာ ဓါတ္ပံုပဲမရိုက္တာလား မေတြးတတ္။ ခုထိအဘိုးနဲ႕အဘြားကို မၿမင္ဖူးဘူး။ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အမႈမဲ့၊ အမွတ္မဲ့ ေနခဲ့ေပမယ့္ ၾကီးလာေတာ့ အရမ္းကိုသိခ်င္၊ ၿမင္ခ်င္လာမိခဲ့တယ္။ အဆိုးဆံုးက သူတို႕ရဲ႕ရွမ္းနာမည္ေတြကို ဘယ္လိုေၿပာေၿပာ မမွတ္မိတာပဲ။ ဒီအရြယ္ထိ အေဖ့ဘက္က အမ်ိဳးအရင္း ဆိုတာ ဘယ္သူေတြမွန္းေတာင္ မသိ၊ မၿမင္ဖူးဘူး။ အေမနဲ႕ အေဖစကား ကေတာက္ကဆ ၿဖစ္ၾကရင္ အေမေၿပာတတ္တဲ့ “ တစ္ေကာင္ၾကြက္ “ ဆိုတာ တစ္ကယ္ပဲလား။ အိမ္ကိုတစ္ခါတစ္ရံ ေရာက္လာတတ္တဲ့ အေဖ့ဧည့္သည္ ေတြက ရွမ္းလိုေတြ ေၿပာေနလိုက္ၾကတာ တစ္လံုးမွနားမလည္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း သူတို႕ေတြက ကိုယ္ေတြ ေမာင္ႏွမေတြကို ၾကည့္လိုက္၊ ေၿပာလိုက္နဲ႕ပါပဲ။ အဲဒီအရြယ္ကတည္းက ဖာသိဖာသာ ေနလာေပမယ့္ စိတ္ထဲေတာ့ တစ္ႏုပ္ႏုပ္နဲ႕ပါ။

အေဖက ေက်ာင္းေနတဲ့ အရြယ္ၾကေတာ့ ၿမိဳ႕ေက်ာင္းမွာ ငါးတန္းကေန လာတက္ရတယ္တဲ့။ အေဖၿမိဳ႕ေက်ာင္းတက္ ၿပီးမၾကာခင္မွာပဲ အဘိုးဆံုးသြားခဲ့တယ္တဲ့။ အေမတစ္ခု သားတစ္ခုဘ၀နဲ႕ ေက်ာင္းဆက္တက္ ေနခဲ့ရတဲ့ အေဖ။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ခံစားခဲ့ရမလဲ ဆိုတာစဥ္းစား မိတိုင္း အေဖ့ထက္၀မ္းနည္း ေနမိတယ္။ ေနာက္တစ္ႏွစ္မွာပဲ အဘြားထပ္ဆံုးပါး သြားခဲ့တယ္တဲ့ေလ။ အေဖဘယ္လိုမ်ား ငိုေၾကြးေနခဲ့ပါလိမ့္။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ၀မ္းနည္းေနလိမ့္ မလဲ။ က်ေနာ္ဆို အသက္ေတာင္ ဆက္ရွင္သန္ႏိုင္ပါဦးမလား။ ေတြးမိတိုင္း မ်က္ရည္က်မိတယ္။

မိဘမဲ့သြားခဲ့တဲ့ အေဖ။ ေဆြမ်ိဳးအရင္းအခ်ာ လည္းမရွိ။ ဘိုးဘြား၊ မိဘပိုင္ လယ္ယာေတြဆိုတာ အေဖကဘာမွ နားမလည္ေသးတဲ့ အရြယ္မို႕ အေဖ့အတြက္ ပိုင္ဆိုင္မႈဆိုတာ သုညပဲက်န္ေတာ့တယ္တဲ့။ အေဖ့ကိုသနားလိုက္ တာအေဖရယ္။ အေဖဘယ္လိုမ်ား ေလာကၾကီးမွာ ဆက္လက္ရပ္တည္ ခဲ့သလဲ။ အၿမဲငိုေၾကြးေနခဲ့တာလား။ ညညဆို အိပ္ေရာေပ်ာ္ခဲ့ရဲ႕လား။ ဘယ္လိုမ်ားစားေသာက္ ေနခဲ့တာလဲ။ လူပ်ိဳေပါက္အရြယ္မွာ သူမ်ားေတြလို ၀တ္ေကာင္းစားလွေတြ မလိုခ်င္ခဲ့ဘူးလား။ သိခ်င္လိုက္ တာအေဖရယ္။ အေဖ့ကို ေမးခ်င္လိုက္တာ အၾကိမ္ၾကိမ္ပဲ။ ဘယ္လိုေမးရက္မွာ လဲအေဖရယ္။ အေဖ့ေနရာမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး စိတ္ကူးထဲမွာေတာင္ မရွင္သန္ႏိုင္ဘူး။ ၀မ္းနည္းလြန္းလို႕ပါ။ ဒါေၾကာင့္ အေဖက အေမ့လို အေဖငယ္ငယ္တုန္းကေလ လို႕ဘယ္ေတာ့မွ အစမခ်ီခဲ့တာမလား။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို သိလိုက္တဲ့ အရြယ္ကတည္းက အေဖ့ကိုကလန္ကဆန္ လုပ္ခ်င္စိတ္ေတြ၊ ဆိုးခ်င္စိတ္ေတြ လံုး၀ကို ေပ်ာက္ဆံုး သြားခဲ့ပါၿပီေနာ္။

ဒီလိုနဲ႕ အေဖက ေက်ာင္းကထြက္ၿပီး ရြာၿပန္ေတာ့မယ္တဲ့။ သားဆိုလည္း အဲလိုပဲစိတ္ကူး မိမွာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အေဖ့ကိုသနား ၾကင္နာၾကတဲ့ ဆရာ၊ ဆရာမေတြက ၀ိုင္းစဥ္းစား ေပးၾကတယ္တဲ့။ ေက်ာင္းစရိတ္၊ စားစရိတ္၊ အ၀တ္အထည္ ကအစ ေပးၾကတယ္တဲ့။ ဘယ္လိုပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့ အေဖရယ္။ ဘယ္သူကမွေတာ့ အသစ္ေပးမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အေဟာင္းပဲ ေပးၾကမွာေပါ့။ အေဖ့ရဲ႕ ေရာင့္ရဲတတ္မႈဟာ အဲဒီကတည္းက စခဲ့တာမလား။ သားတို႕ကို အကၤ်ီအသစ္ေတြ လိုခ်င္တယ္လို႕ ပူဆာရင္
“ အ၀တ္တစ္ထည္ကို လက္ႏွီးၿဖစ္သြားတဲ့ အထိ၀တ္ ၊ စုတ္သြားရင္ အေဖသားတို႕ လိုခ်င္တာ၀ယ္ ေပးမယ္” တဲ့။ အဲလိုေၿပာလို႕ အေဖ့ကို မုန္းမိေသးတယ္။ သူမ်ားအေဖေတြဆို သူတို႕သားသမီးေတြကို ခ်စ္လိုက္ၾကတာ။ ပူဆာလိုက္တာနဲ႕ ရၿပီ။ ငါတို႕အေဖက ေတာ့၀ယ္မေပးဘူး ဆိုၿပီး အေဖ့ကို စိတ္တိုဖူးခဲ့တယ္။ အေဖ့ကို ေရွာင္ဖယ္ေရွာင္ဖယ္ ေနေတာ့ အေဖက ၀ယ္ေပးတာပါပဲ။ အဲဒီတုန္းက သားက ကေလးပဲရွိေသးလို႕ပါေနာ္ အေဖ။ ခုခ်ိန္မွာ အေဖ့ကိုၿပန္ၿပီး အ၀တ္အစား အသစ္ေတြ အမ်ားၾကီး ၀ယ္ေပးလည္း အေဖက မလိုဘူး ဆိုတာၾကီးပဲ။ “အေဖက အသက္ၾကီးၿပီ..အိုေနၿပီ “ တဲ့။ အဲလိုမေၿပာပါနဲ႕ အေဖရယ္။ အေဖမအို ေသးပါဘူးေနာ္။

အေဖကေလ ငယ္ငယ္ကေလးနဲ႕ ေက်ာင္းေစာင့္လုပ္ခဲ့ ရတယ္တဲ့။ ဒရ၀မ္ လို႕အေဖ့သူငယ္ခ်င္းေတြက စၾကသတဲ့။ အဲဒီေကာင္ေတြကို အေဖလက္သီးနဲ႕ ပိတ္ထိုးပစ္ လိုက္ပါလား။ ဟုတ္တာေၿပာၾကေပမယ့္ သားလံုး၀မခံ ႏိုင္ဘူးအေဖ။ အဲဒီက ရတဲ့လခနဲ႕ ေက်ာင္းဆက္ေနတာေပါ့။ ေက်ာင္း၀န္းၾကီးထဲက ေရနံေခ်းေတြသုတ္ထားတဲ့ အိမ္အမည္းေရာင္ ေသးေသးေလးထဲမွာ အေဖတစ္ေယာက္တည္း ေနခဲ့ရတာတဲ့။ သားဆိုအရမ္း ေၾကာက္ေနမိမွာ။ အဲဒါေၾကာင့္ အေဖကလံုး၀ ေၾကာက္စိတ္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ ၿဖစ္ေနခဲ့တာကိုး။ အဲဒီေခာတ္တုန္းက ဖေယာင္းတိုင္ ရွားတဲ့ေခာတ္ေလ။ အေဖဘယ္လို စာက်က္ခဲ့သလဲ။ သားၾကားဖူးသလို ဓါတ္မီးတိုင္ ေအာက္မွာလား။ ဒါဆို လမ္းက ဓါတ္မီးတိုင္ ေတြမီးမလာရင္ အိမ္စာေတြ ေစာေစာလုပ္ထားတာလား။ အဲဒါေၾကာင့္ အေဖကစာမေတာ္ေတာ့ တာလား။

အေဖရယ္ အေဖ့ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြကို သိခ်င္လိုက္တာ။ သားတို႕စာက်က္ရင္ အေဖကဖေရာင္းတိုင္ မေလာက္မွာ စိတ္ပူခဲ့တာ အဲဒါေတြေတြး မိလို႕လားဟင္။ အေဖ့မ်က္မွန္ပါ၀ါေတြ တိုးသြားတာ အေဖငယ္ငယ္ ကတည္းက အလင္းေရာင္နည္းခဲ့လို႕မလား။ အေဖကပညာကို ဆံုးခန္းမတိုင္ခဲ့လို႕ သားသမီးေတြကို ပညာတတ္ၾကီးေတြ ၿဖစ္ေစခ်င္ေန ခဲ့တာမလား။ အေဖ့တုန္းက ပညာဆီမီးေတြ ခန္းခဲ့ေပမယ့္ သားသမီးေတြကို အလင္းေရာင္ေတြ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေပးခဲ့တာမလား။

သားအလယ္တန္းေလာက္ တုန္းကေလ။ သူငယ္ခ်င္းရဲ႕ အေဖေတြက ဆရာ၀န္၊ အင္ဂ်င္နီယာ ေတြ အရာရွိၾကီးေတြ၊ ၿပီးေတာ့ ပိုက္ဆံလည္း ခ်မ္းသာၾကတယ္။ သားေလအားက် ခဲ့မိတယ္။ အဲလိုမ်ိဳးအေဖ လိုခ်င္ခဲ့မိတယ္။ ငါ့အေဖၿဖစ္လိုက္ရင္လို႕ ခဏခဏ ေတြးမိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးေတြကိုမွ အေဖလို႕ သတ္မွတ္ခဲ့မိပါတယ္ အေဖ။ သားကိုခြင့္မလြတ္ပါနဲ႕။ လူပ်ိဳ၀င္စမွာ သားဘာမွသိပ္နားမလည္ ေသးလို႕ပါ အေဖရယ္။ သားရဲ႕ ေအာက္လက္မွတ္က အေဖ့အလုပ္အကိုင္ ေနရာမွာ ေတာင္သူ လို႕ေရးရတိုင္း တစ္ခုခုလိုအပ္ေနခဲ့တယ္။ အေဖ့ကို ခုဆိုအေမ့ထက္ေတာင္ ပိုခ်စပါတယ္ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ “ အေဖ့ကို ခ်စ္တယ္ “ လို႕ဒီအရြယ္ အထိေၿပာရမွာ ရွက္ေနသလို၊ ေလာကြတ္ေခ်ာ္ေနသလို၊ ဘယ္လိုမွန္းကို မသိပါဘူး အေဖ။ နားလည္ေပးပါေနာ္။ သားက အေဖ့ကို အခ်စ္ဆံုးပါ။

အေဖနဲ႕ အေမေတြ႕ၾကပံုကလည္း သိပ္ေတာ့မထူးဆန္းပါဘူး။ ဖူးစာလို႕ဆိုလို႕ရတယ္။ အေမတို႕က အိမ္ၾကီးရခိုင္နဲ႕ ေက်ာင္း၀န္းေရွ႕ လမ္းတစ္ဖက္မွာ ေနၾကတယ္။ အေမတို႕ ကေတာ့ဗမာစစ္စစ္ေတြပါ။ အဘိုးက ရဲဘက္ကအရာရွိ။ ဒါေၾကာင့္ အဘြားကိုဆရာကေတာ္ လို႕အဲဒီေခါတ္ကေခၚ ၾကသတဲ့။ အိမ္ကမနီးအေ၀း မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ဆိုေတာ့ အေမနဲ႕စေတြ႕ၾကတာပဲေပါ့။ အေမတို႕က ညီအစ္မေတြ အမ်ားၾကီး။ အဲဒီထဲကမွ ဆံပင္ရွည္၊ အရပ္ၿမင့္တဲ့ အစ္ေမ့ကို တစ္မူးသာလို႕ အေဖကခ်စ္မိ သြားပံုရတယ္။ အေဖနဲ႕ အေမကအတန္းတူမို႕ အေမကသနားတာတဲ့။ ဒီအေၾကာင္းေတြကို အေမကလွ်ိဳထားတာ။ အေဒၚအငယ္ရဲ႕ လက္ခ်က္နဲ႕ သိရတာပါ။ အေမကအေဖ့ကို သနားခ်စ္ဆိုတာ မွန္ေလာက္တယ္။ အေဖ့အေၾကာင္းကို ခေရေစ့တြင္းက် အကုန္သိေနတယ္။ ခုထိအေဖ့အေၾကာင္းေၿပာၿပ ရင္အေမ့မ်က္လံုးမွာ က်ေနာ္ဖတ္လို႕ရတယ္။ သိပ္ခ်စ္လြန္းလို႕ထင္တယ္။ ခုခ်ိန္ထိ အေဖ့အေၾကာင္းေၿပာရင္ အေဖ့ေရွ႕မွာ ဘယ္ေတာ့မွမေၿပာၿပဖူး။

အေဖ့လို ဆင္းရဲသား တစ္ေကာင္ၾကြက္ ကအေမ့ကို ပိုးပန္းလာေတာ့ အေမတို႕အသိုင္းအ၀ိုင္း ဆိုတာ ရက္ရက္စက္စက္ ေၿပာၾကတာတဲ့။ အေဖကအၿမဲပဲ သနားစရာ ေကာင္းလိုက္တာေနာ္။ အေမနဲ႕အေဖဆယ္တန္းေၿဖၿပီး ေအာင္စာရင္း ေတာင္မေစာင့္ပဲ ခိုးေၿပးၾကသတဲ့ေလ။ ေတာရြာေလးတစ္ရြာကိုတဲ့။ ဆတ္ဆတ္ထိမခံတဲ့ အဘြားက “ ညည္းနဲ႕ငါ ေသခန္းၿပတ္ “ တဲ့။ သနားစရာေကာင္းတဲ့ အေဖ့ရဲ႕အခ်စ္ကို လက္ခံတာ ေက်းဇူးပါအေမရယ္။ အေမသာၿငင္းလိုက္ရင္ အေဖ့အတြက္ လူ႕ေလာကမွာ ေနေပ်ာ္ဖြယ္ေကာင္းတဲ့ ေနရာနဲ႕ အခ်ိန္ဆိုတာ မရွိသေလာက္ နည္းပါးသြားေတာ့ မွာေပါ့။

အေဖနဲ႕အေမရဲ႕ ဇာတ္လမ္းေလးက ခ်စ္စရာေလးပါ။ အခ်စ္အတြက္ ပိုက္ဆံေတြမလို ခဲ့ၾကဘူး။ အခ်စ္အတြက္ လက္မတြန္႕ ခဲ့ၾကဘူး။ ေႏွာက္ေႏွးေတြေ၀မႈေတြ မရွိခဲ့ၾကတဲ့ အခ်စ္သူရဲေကာင္းေတြပါ။ အေမ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆို ရုပ္ေခ်ာတဲ့ အေမ့ကို ဂရုဏာေဒါသေတြ ထြက္လို႕မဆံုးဘူးတဲ့။ အဲဒီေတာ ရြာေလးမွာ အေမက အသံုးလံုး ဆရာမ လုပ္တယ္။ ဒီေခါတ္မွာေတာ့ မရွိေတာ့ပါဘူး။ စာမတတ္တဲ့ သက္ၾကီးရြယ္အိုေတြကို စာသင္ေပးရတာေလ။ တစ္ရြာလံုးက ဆရာေလး၊ ဆရာမေလးဆိုၿပီး ခ်စ္ၾကတာတဲ့။ ပိုက္ဆံမရွိေပမယ့္ ေနထိုင္စားေသာက္လို႕ ရတယ္တဲ့။ က်ေနာ့္ကိုယ္၀န္ေဆာင္ ခ်ိန္ကစၿပီး အေဖပင္ပန္းေတာ့တာပဲတဲ့။ ပိုက္ဆံဆိုတာ မရွာလို႕မရေတာ့ဘူးမလား။

အဲဒါေၾကာင့္ သားသမီးေတြကို အရြယ္အတိုင္ခင္ အိမ္ေထာင္က်မွာ စိုးရိမ္ေနတတ္တဲ့အေဖ။ သားသမီးေတြကို ပင္ပန္းဆင္းရဲမွာ မၾကည့္ရက္တဲ့အေဖ။ သူခံစားခဲ့ရတဲ့ ဘ၀ရဲ႕ခါးသီးမႈေတြကို မေၿပာၿပပဲ အားတက္ေစတဲ့အရာေတြနဲ႕ ဆံုးမတတ္တဲ့အေဖ။ မိဘေမတၱာငတ္မြတ္ခဲ့ရလို႕ အေကာင္းဆံုးၿဖည့္ဆည္း ေပးခ်င္ေနတဲ့ အေဖ။ သားသမီးေတြကို သူေနတဲ့နယ္ၿမိဳ႕ေလးကို ၿပန္လာပါလို႕ မေခၚရက္တဲ့ အေဖ။ ဖုန္းေၿပာရင္ ေပ်ာ္ရႊင္သေယာင္စကား သာေၿပာၿပီး အေမ့ကိုဖုန္းၿမန္ၿမန္ လြဲေပးတတ္တဲ့ အေဖ။ အေဖက်န္းမာပါတယ္လို႕ မေမးပဲအၿမဲေၿဖတတ္တဲ့အေဖ။ ေရဒီယိုကလာတဲ့ သတင္းေတြ ၾကားမိတိုင္း သတိေပးတတ္တဲ့ အေဖ။ ဆူနာမီတဲ့၊ နာဂစ္မုန္တိုင္းတဲ့၊ ဘာတဲ့ ညာတဲ့ စသၿဖင့္ ႏိုင္ငံၿခားက သားကို စိုးရိမ္ေနတတ္တဲ့ အေဖ။ အရင္ကလို စကားမ်ားမ်ား မေၿပာေတာ့တဲ့ အေဖ။ သားသမီးေတြအတြက္ အေဖစိတ္ခ်မ္းသာေနပါၿပီလို႕ တစ္ဖြဖြေၿပာလြန္းတဲ့ အေဖ။ ေမာလို႕ဆိုအေမက Medical Check up လုပ္ဖို႕ ကိုအတင္း ရန္ၿဖစ္ၿပီး ေၿပာရတဲ့ အေဖ။ ဆရာ၀န္ဆီေရာက္ေတာ့ က်ေနာ္က ဘာမွမၿဖစ္ပါဘူး။ မိန္းမကအတင္း အပိုအလုပ္ေတြ လုပ္ခ်င္ေနတယ္လို႕ ေၿပာတတ္တဲ့အေဖ။ ေဆးခန္းမွာ အရမ္းက်န္းမာသေယာင္ ေဆာင္ေနတတ္တဲ့အေဖ။ ဆရာ၀န္ေဆးစစ္ခ်က္က အေဖ့မွာ ႏွလံုးေရာဂါရေနတာ ဆယ္ႏွစ္ခန္႕ရွိၿပီ ဆိုတဲ့စာရြက္ကို ေလွာင္ရယ္ေနတဲ့ အေဖ။ ဆရာတို႕ဟာက ဟုတ္ရဲ႕လားလို႕ ၿပန္ေမးတတ္တဲ့အေဖ။ အေမက၀မ္းနည္း လြန္းလို႕ငိုမိတာကို ေနာက္ေၿပာင္က်ီဆယ္ႏိုင္ ေနခဲ့တဲ့အေဖ။

အေဖရယ္။ အေဖ့မွာ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ ႏွလံုးေရာဂါရေနခဲ့တာ ေတာင္မွသားသမီးေတြကို ခုထိအသိမေပးနဲ႕ လို႕တားဆီး ေနဦးမွာလား။ အေဖ့အတြက္ လို႔၀ယ္ေပးမိတိုင္း “ မင္းတို႕ကအပိုအလုပ္ေတြ သိပ္လုပ္တယ္ “ လို႕စိတ္ဆိုးတတ္တဲ့ အေဖ။ ဘာလိုခ်င္တယ္ လို႕ဘယ္ေတာ့မွ မေၿပာခဲ့တဲ့အေဖ။ ဖုန္းဆက္ၿပီးငိုေတာ့ အေဖက မင္းေယာကၤ်ား မဟုတ္ဘူးလား ဆိုၿပီး ဖုန္းကိုခ်ပစ္လိုက္တဲ့ အေဖ။ ခုဆို ဖုန္းဆက္တိုင္း မ်က္ရည္က်ေန ရင္ေတာင္ သားပံုမွန္အတိုင္း အေဖ့ကိုစကားေၿပာ တတ္ေနၿပီေလ။ ဒါေပမယ့္ အေဖရယ္။ သားမၾကားခ်င္ဆံုး စကားေတာ့ မေၿပာပါနဲ႕။ အေဖက အိုေနပါၿပီကြာ။ အေဖမရွိေတာ့ ရင္….ဆိုၿပီး သံေယာဇဥ္ၿပတ္ ေနသလိုလို စကားမ်ိဳး မသံုးႏႈန္းပါနဲ႕ေနာ္။ သားအေဖ့ကို သိပ္ခ်စ္ပါတယ္ အေဖ။

သားအတြက္ေတာ့ အေဖက မအိုေသးပါဘူးေနာ္။


ဖန္ေန၀န္း (ဗန္းေမာ္)
( အေဖက်န္းမာေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ )