" ေမာင္ေမာင္ဟာ ႏွင္းဆီပန္းေတြ ေရာင္းတဲ့ဆိုင္ေရွ႕ မွာကားကို ရပ္လိုက္တယ္။ မိုင္ႏွစ္ရာေက်ာ္ေ၀းတဲ့ ေနရာမွာေနတဲ့ မိခင္ဆီ ႏွင္းဆီပန္းပို႕ေပးဖို႕ ေအာ္ဒါမွာေပးဖို႕ ၿဖစ္တယ္။ ရုတ္တရက္ကားထဲက အထြက္ ကေလးမငယ္ေလး တစ္ေယာက္ ၿငိဳးငယ္တဲ့အမူအရာနဲ႕ မိႈင္ေတြစြာ သူ႕ကိုၾကည့္ေနခဲ့တာကို သူသတိထား မိလိုက္တယ္။ " ဘာကူညီရမလဲ " လို႕သူမကို ေမးလိုက္တယ္။ သူမအေမအတြက္ အနီေရာင္ ႏွင္းဆီပန္းေတြ ၀ယ္ခ်င္ေၾကာင္း၊ သူမမွာ ခုႏွစ္ဆယ့္ငါးၿပားသာ ရွိေၾကာင္း၊ ႏွင္းဆီပန္းက ႏွစ္ေဒၚလာကုန္မွာ ၿဖစ္ေၾကာင္းကို ၀မ္းနည္းစြာ နဲ႕ၿပန္ေၿဖခဲ့တယ္။ သူမမ်က္လံုးအိမ္မွာ မ်က္ရည္စေတြ ခမ္းေခ်ာက္ေနခဲ့တယ္။ သူမအတြက္ ႏွင္းဆီပန္း၀ယ္ေပးမယ္ ေၿပာၿပီးဆိုင္ထဲကို လိုက္ခဲ့ဖို႕ ေခၚလာခဲ့တယ္။ ကေလးမေလး အတြက္ ႏွင္းဆီပန္း ၀ယ္ေပးသလို သူ႕အေမအတြက္ပါ ေအာ္ဒါတစ္ခါတည္း မွာခဲ့လိုက္တယ္။ ဆိုင္ထဲကေနထြက္လာၿပီး သူမကို အိမ္လိုက္ပို႕ေပးရမလား သူေမးခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ကေလးမေလး လမ္းညႊန္သြားတာက လူေနအိမ္ေတြဆီ မဟုတ္ပဲ သခ်ၤဳင္းရဲ႕တစ္ေနရာ ကိုၿဖစ္ေနခဲ့တယ္။ သူအရမ္းကို အံ႕ၿသတုန္လႈပ္ သြားမိတယ္။ ကေလးမေလးက မၾကာေသးခင္ကမွ ေလာေလာလတ္လတ္ စုပံုထားတဲ့ ေက်ာက္စရစ္ပံုေလးေပၚမွာ ႏွင္းဆီပန္းေတြကို တင္လိုက္တယ္။ ကေလးမေလး ဆီကေနငိုသံသဲ့သဲ့ ထြက္လာခဲ့တယ္။
သူခ်က္ခ်င္း ႏွင္းဆီပန္းဆိုင္ ကိုတစ္ဟုန္ထိုး ေမာင္းထြက္သြားခဲ့တယ္။ သူမွာခဲ့တဲ့ ႏွင္းဆီပန္းေအာ္ဒါကို ဖ်က္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ အၾကီးဆံုးနဲ႕ အလွဆံုးပန္းစည္းကို ေကာက္ယူခဲ့တယ္။ ခုေတာ့သူ႕ရဲ႕ ကားေလးဟာ မိုင္းေပါင္းႏွစ္ရာ ေက်ာ္ေ၀းတဲ့ သူ႕ရဲ႕မိခင္ေနအိမ္ကို ဦးတည္သြားေနခဲ့ေတာ့တယ္။ "
က်ေနာ္တို႕ ဒီဇာတ္လမ္းေလးကို စမ္းစစ္ၾကည့္ရင္ အေၿဖက ရိုးရုိးေလးပါ။ က်ေနာ္တို႕ဟာ က်ေနာ္တို႕ရဲ႕ မိဘေတြအေပၚ အတုအေယာင္ ေမတၱာေတြ မေပးမိဖို႕ သိပ္ကိုအေရးၾကီး ပါတယ္။ စစ္မွန္တဲ့ ခ်စ္ၿခင္းနဲ႕အတူ သူတို႕အတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ေပးစြမ္းႏိုင္ရပါမယ္။ မိဘေတြဟာ က်ေနာ္တို႕အတြက္ တန္ဖိုးမၿဖတ္ႏိုင္တဲ့ ရတနာ တစ္ပါးပါ။ မိဘေတြကို ဂရုစိုက္ပါ။ ၾကင္နာပါ။ တစ္ကယ္လို႕ သူတို႕ကမၻာေလာကၾကီး ကေနထြက္ခြာ သြားခဲ့ၿပီဆို က်ေနာ္တို႕အားလံုးမွာ က်န္ရစ္ခဲ့တာ တစ္ခုပဲရွိပါတယ္။
အဲဒါကေတာ့ " ေနာင္တတရား " ပါပဲ။
ဖန္ေန၀န္း
( ပေ၀နသီက ေရးထားတာကို ၿပန္တင္ပါတယ္။ လမ္းၾကံဳရင္ ၀င္ဖတ္သြားဖို႕ပါ။ ဇာတ္လမ္းက Internet ဘယ္နားကမွန္း မသိေတာ့ပါဘူး....)
No comments:
Post a Comment