" ဒီဇင္ဘာ သူငယ္ခ်င္း "

သူမ..
ႏွင္းေတြၾကားမွာ လူးကာလြန္႕ကာနဲ႕
ေလာကဒဏ္ေတြကို ခံစားဖို႕
စမ္းတစ္၀ါး၀ါး လူ႕ေလာကကိုေၿခခ်လာခဲ့တယ္။

စုပ္ခ်က္ေတြဆြဲဖို႕ မွင္တံတစ္ေခ်ာင္း
ဒါမွမဟုတ္..
ရန္စြယ္ကိုတံု႕ၿပန္ဖို႕.လွံတံ
တစ္ေခ်ာင္း
သယ္ေဆာင္မလာခဲ့ေပမယ့္
ဘ၀ကိုတိုက္ခိုက္ဖို႕ အရည္အခ်င္းေတြ
ေခါင္းရြက္လာခဲ့တယ္။

မဟုတ္မခံတဲ့ သူမရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြဟာ
ဒီဇင္ဘာ ေမြးခ်င္းကိုေတာင္
ေရခဲေၾကာင့္အရည္ေပ်ာ္ေစႏိုင္တယ္။

ေဆာင္းတြင္းရဲ႕အေငြ႕အသက္လို တစ္လူလူလြင့္ရင္း

ကံနဲ႕ဥာဏ္ကိုထပ္ကိန္းတင္ရဲတဲ့သူမ
၀ီရိယဆိုတာသူမအနာဂတ္အတြက္..
တစ္ခါတစ္ရံေတာ့လည္း...
ႏူးညံ႕မႈေတြရွိတဲ့ႏွင္းဆီရိုင္းတစ္ပြင့္ပမာေပါ့။

ဘ၀ဇာတ္ခံုရဲ႕ပိတ္ကားေတြမွာ
ေရာင္စံုေၿပာင္းၿပီး..အၿငိမ့္မင္းသမီးအၿဖစ္လည္း
ကၾကိဳးေတြစံုလင္ခဲ့တယ္..
မိုင္တိုင္ေတြၿဖတ္သန္းခဲ့တဲ့
ရထားတစ္စင္းရဲ႕ခုတ္ေမာင္းသံေတြကို
ခံစားဖို႕ခရီးသည္တစ္ေယာက္အသြင္မကပဲ
ကိုယ္တိုင္ေမာင္းႏွင္ဖို႕ပါၾကိဳးစားခဲ့တယ္။

ညိႈ႕ယူဖမ္းစားတဲ့ေစာင္းၾကိဳးေတြတီးခတ္ဖို႕
အႏုပညာေတြအားနည္းခဲ့ေပမယ့္
ဘ၀ရဲ႕စည္းၾကိဳးေတြကို
ရမ္သမ္ညီေအာင္ ညွိႏိုင္ခဲ့တယ္။

လိုအပ္ရင္စိတ္ဓါတ္ေတြကိုသံမဏိဖံုးစြပ္ၿပီး
မ်က္ရည္ေတြကိုၿမိဳသိပ္ႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္
အၿပံဳးရိပ္ေတာ့မရွားပါးခဲ့ပါဘူး။

ဒီဇင္ဘာမွာေမြးလို႕သူမရဲ႕ရင္ထဲမွာ
ႏွင္းမိုးေတြရြာခ်င္ရြာေနလိမ့္မယ္
ဒါေပမယ့္...
သူမရဲ႕၀ိဥာဥ္ေတြကိုထုဆစ္ထားတဲ့
စိတ္ဓါတ္ေတြကေတာ့ အရည္မေပ်ာ္ႏိုင္တဲ့
ၿမစ္တစ္စင္းလို တစ္သြင္သြင္နဲ႕ေပါ့။

ဖန္ေန၀န္း
( အၾကံကုန္ဂဠဳန္ဆားခ်က္ေတာ့ မႏွစ္က ေရးပီးသားအေဟာင္းပဲ ထပ္တင္ရေတာ့တာေပါ့...)