ငါကိုယ္တိုင္ပ်ိဳးတဲ့ အခ်စ္သစ္ပင္
အခ်ိန္တန္ေတာ့...
ငါ့ရင္ဘတ္ကို ေက်ာ္ၿပီးေၾကြတယ္။
အၿမစ္ေတြ ဆြဲႏႈတ္
မရွင္သန္ႏိုင္ေတာ့ေအာင္ လုပ္မယ္လို႕
ေတြးရင္း.......ပဲ
ခ်စ္ၿခင္းနဲ႕မ်က္ရည္သြန္းလို႕
တယုတယ ထြန္ယက္ေနမိၿပန္တယ္။
ငါ့ဒဏ္ရာေတြ ေရတိုက္စားၿပီး
သူ႕ကိုရွင္သန္ေစဖို႕
သြန္းလိုက္တဲ့ မိုးကလည္း
စဲ..မစဲႏိုင္ဘူးကြယ္။
ဖန္ေန၀န္း
No comments:
Post a Comment